Józef Jan Budynowicz (zm. 1887) – polski fortepianmistrz, majster cechowy, podstarszy (1864-1878) i starszy cechowy (1878-1887). Od 1840 do 1887 prowadził wytwórnię fortepianów i pianin w Warszawie przy ulicy Długiej, od około 1884 roku przy ulicy Leszno 8. Na warszawskiej wystawie w 1845 przedstawił fortepian palisandrowy, inkrustowany, 7-oktawowy z mechaniką angielską systemu Breitkopfa i Härtla, z osadą młotków wzmocnionych blachą mosiężną. Brzmienie i sprawność instrumentów Budynowicza oceniano bardzo wysoko. Jako pierwszy w kraju zastosował w fortepianie metalową ramę odlewaną (odlew wg jego modelu wykonała fabryka Braci Evans) uzyskując na nią patent 1527 VIII 1847.
W 1849 r. Budynowicz zatrudniał 8 pracowników przy rocznej produkcji wartości 2.100 rubli, 1857 – 17 pracowników. Czwartą część produkcji eksportowano do Rosji. Była to wówczas druga co do wielkości, po Krallu i Seidlerze, warszawska firma o ugruntowanej już opinii.
Na wystawie warszawskiej w 1857 eksponowała fortepian palisandrowy z mechaniką wiedeńską. W 1870 zatrudniała 12 pracowników przy produkcji 45 instrumentów rocznie. Łącznie fabryka wyprodukowała około 5000 instrumentów. Zachowało się do dzisiaj wiele fortepianów w zbiorach prywatnych, niestety często są one w stanie nie nadającym się do gry. Jedyny bardzo dobrze utrzymany fortepian Budynowicza w stanie koncertowym znajduje się w rękach prywatnych.
ok. 1847 – 50 r. – 211
ok. 1885 r. – 4699
Wirtualne Muzeum Zabytkowych Instrumentów Muzycznych 